Sala ćwiczeń Mord-Sith Cary

Był tak zmęczony, że kiedy odpieła mu kajdany upadł na kolana. Nadgarstki miał obtarte do krwi a ręce strasznie go bolały. Tak bardzo pragnął odpocząć.
- Dziękuję Pani Caro - spojrzał na Mord-Sith ze szczerą wdzięcznością.

(Caruś, widać dużo się jeszcze musisz nauczyć Twisted Evil

)

- Dobry chłopiec - poklepała go delikatnie po policzku i znów usiadła na krześle. - Porozmawiamy?

(Ano niestety... Very Happy

)

Nie miał siły wstać więc nadal klęczał przed siedzącą na krześle Mord-Sith.
- Jeżeli sprawi Ci to przyjemność, Pani.

(Prawda że szybko się ucze?? Twisted Evil

)

- Jak największą - uśmiechnęła się, delikatnie głaszcząc go nogą po brzuchu. - Czemu tu jesteś?

(Bardzo szybko. Czyżby groźba oddania koleżance tak podziałała? Twisted Evil

)

- Ponieważ próbowałem zabić Rahla.... - popatrzył w podłogę.

(Poprostu postanowiłem być grzecznym pieszczoszkiem.
Wiesz... lubie być głaskany.... Ale wole jak się to robi ręką a nie nogą Razz

A co do brzucha to wole drapanie a nie głaskanie Twisted Evil

)

Noga uniosła jego głowę, by mógł spojrzeć w jej twarz.
- CO próbowałes zrobić?

(Ja tu wypróbowuję metode prób i błędów Very Happy

Skąd miałam wiedzieć, co lubisz? Poza tym, tu nie chodzi o to, co ty lubisz. Jeszcze... Twisted Evil

)

Cięzko było mu to powiedziec patrząc jej w oczy... Nie chciał jej złościć... - Próbowałem zabić Lorda Rahla - powiedział po chwili wahania.

("Jeszcze...." Zabrzmiało cudownie Twisted Evil

)

Opuściła nogę i połozyła ja na ziemi. Następnie mocno pochyliła sie do przodu.
- Jakim cudem? -spytała zszokowana. - Jak daleko udało ci sie dojść?

(Jak ja wiem, co cię ucieszy Razz

)

- Mało brakowało a by mi się udało.... Rahl osobiście mnie powstrzymał... Gwardziści nie dali rady...

(Oj wiesz, wiesz. Very Happy

Zdążyłaś mnie już całkiem dobrze poznać Twisted Evil

)

- Jak to "nie dali rady"? - spytała gniewnie. - A Mord-Sith? Czemu nikt cię nie zatrzymał?! I czemu ja w ogóle o tym nie wiem?!

(Hehe Very Happy

)

- To dzięki pelerynie mriswitha... Dzięki niej mogłem stać się praktycznie niewidzialny... Dlatego nikt mnie nie zauważył. Dopiero Lord Rahl wyczuł mnie za pomocą magii.

- Magia... - powiedziała cicho. Po chwili jednak podniosła się. - To niczego nie tłumaczy. Mord-Sith maja bronić lorda Rahla! To niewybaczalne, by udało sie komuś posunąc tak daleko, jak tobie! - Podeszła do drzwi, lecz po chwili zatrzymala sie i zawróciła, wzięła coś ze stołu. Podała mu skórzana obrożę.
- Załóż - powiedziała.

To już była przesada... Kazała mu założyć obroże. Jak jakiemuś zwierzęciu! Ale nie miał wyjścia. Nie chciał się narażać więc posłusznie założył obrożę, mówiąc przy tym potulnie - Tak Pani.

- Grzeczny chłopiec... - mruknęła z zadowoleniem, po czym koniec łańcucha przytwoerdzonego do obroży powiesiła na haku wbitym z boku stołu. dopiero wtedy ruszyła do drzwi.
- Zostań. I bądź grzeczny - rzuciła i wyszła, mocno trzaskając drzwiami.

- Zaczekaj ! - Zawołał za nią - Kiedy wrócisz Pani Caro?
Jakoś specjalnie nie spieszyło mu się do tresury, ale nie chciał tu zostawać sam... Jej obecność, choć złowroga, w pewien sposób dodawała mu otuchy... Może dlatego że doświadczyła tego, przez co teraz on musi przechodzić.... Rozumiała ten ból i bezradność..